Thursday, February 09, 2006 @12:50 AM
grabe. kinailangan ko talaga magblog ngayon. grabe. andami daming nangyari today. WOW. nakaka overwhelm. shet.
hindi ko na nga alam kung saan ako maguumpisa eh. andami na kasitalaga.. haaaaaaaaaaayyyy... nakakaiyak na.
alam ko hindi rin naman tama na problemahin ko problema ng mga iba dahil hindi ko nga naman problema yun, kaso friends ko yun eh. duh. fart.
una, sobrang sobrang nag-aalala na talaga ako sa isa kong kaibigan.. feel nya talaga wala nang nagcacare sa kanya. gago kasi yung si alex eh. peste ang gulo kausap! ayan tuloy. tas hindi na din sya yung tang dati na sobrang masayahin.. dati nga sya pa nagsasbi saken, " niki, ur so pessimistic! wag ka nga ganyan.." ngayon i miss that girl sobra. hay. nakakalungkot. ngayon kung anu ano na pumapasok sa isip nya gawin.. hindi ko naman alam kung pano sasabihin sa kanya na wag, kasi ayaw nya ng sinasaway.. ayaw nya na sabihin; "wag mo yan gawin kasi masama yan" ..gusto nya yung way ng pagsaway sa kanya yung parang concerned sa kanya.. kaso hindi ko talaga maisip kung pano ko yun gagawin eh..eh kaya ko nga sinusubukang pigilan sya kasi concerned ako.. hhayy. ang hirp iexplain.. kaso hindi ko talaga alam pano. ayoko naman magalit sya saken. hay grabe. wala na ako maisip..
yung isa ko namang kaibigan, feels so alone.. at hindi ko din alam kung pano sasabihin sa kanya na hindi naman, kasi andito naman kami.. alamu yung feeling na parang kahit sabihin mo yun, it still won't help? and it pains me so much to know that i cant help. grabe. ayoko kasi talaga ng nakikita silang ganun.. feeling na tuloy ng mga kaibigan ko, hindi sila loved.. ganun.. hhay nmaaaan... hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko.. and they call me "inay" tapos ngayon wala talaga akong magawa..
ngayon nagiguilty pa ako kasi feel ko nakadagdag ako sa nagpapalungkot sa isa ko pang kaibigan. shit naman. hindi ko talaga sinasadya.i'm really really sorry. kasi yun lang yung isa sa mga konting bagay na nagpapasaya sa earth ko, hindi ko naman inakala na makakahurt pala. sorry talaga grabe. hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko..
pag ganito pa naman, feeling ko talaga wala na akong alam. parang tumigil na yung utak ko kasi hindi na nya maprocess yung mga bagay.. sobrang hina ko pag ganito.. i feel so vulnerable. hay.
ayoko talaga ng ganito eh. hindi na nman ako matitigil sa kakaisip. fart. ayoko pag nagsasabay sabay ang mga nangyayari.. hindi ko talaga kinakaya.. tapos pag wala na talaga ako magawa, tas feeling ko ang hopeless na, maiiyak na lang ako tapos malamang wala pa din mangyayari. basta!
ayoko na talaga ng ganitong feeling. ang sakit sa heart. ayoko talaga ng malungkot sila. grabe. lalo yung mga taong usually jolly at sila yung mga nagpapatawa... tapos ngayon pati sila nakikita ko na din na nalulungkot. grabe. ang sakit talaga sa heart. hindi ako sanay. hay.
ayoko na muna. ayoko na muna magisip. pwede bang tumigil muna ang earth while i try to process all of these and try to solve them?.. tapos pag natapos na, saka na ulit iikot ang earth?.. o kaya, pwede kayang isa-isa lang.. wag naman sana yung sabay sabay. ang hirap talaga eh. sobrang nanghihina talaga ako pag ganito. hhay.
wala na akong masabi. my eyes are wet and i cant see clearly.
written on every page of my imagination